Гумарэска

Даўні сябар пазваніў:
-Выпіць ёсць нагода.-
-А якая?-я спытаў.
-Ды пачатак года.
     Справы хутка я зрабіў
     ды хутчэй у госці,
     бо сябрук калі заве-
     гэта значыць штосьці.
     Па дарозе прыхапіў
     я з сабой бутэльку:
     трэба ж чарку прапусціць
     па нагодзе велькай.
     Мусіць свята ў разгары,
     стол накрыт багаты...
     Сліну сваю пракаўтнуў
     і зайшоў у хату.
     За парог пераступіў
     і вачам не веру:
     ляжыць п'яны сябар мой
     у абдымках з "зверам".
     -Ды з якой гэта нагоды
     ты,дружа, напіўся?-
     -Ат,-хітае галавой,-
     з жонкай пасварыўся!
     Ды гуляллі ўнукі тут,
     І,каб я не плакаў,
     палажылі ля мяне
     цацачну сабаку.-
Кажу:"Болей не заві
на такое свята,
і хіба ў тваёй ганьбе
жонка вінавата?
Сам сабе ты гаспадар
і свой розум маеш,
твая жонка,вунь,працуе,
а ты ўсё гуляеш!"
У наступны калі раз
уздумаеш напіцца,
не заві мяне тады
на цябе дзівіцца!.