А мы не бачым слёз тваіх
І ў тым, заслуга продкаў
Радзіма, шчасце, для дзяцей сваіх
Здабыла ты, слядамі танкаў .
Згарэлі сотні, нашых вёсак
І з мамамі ...... і з дзецьмі
Пралілося так шмат як слёзак
Тады, усе былі братамі
Украінец і Рускі, Абхазец, Асецін
Сваю Радзіму ахоўвалі
Цяпер, сабе мы кожны, ўсе адзін
Увесь боль, даўно забылi.
І людзі тыя, гора хто нам нёс
Цяпер, свае законы,нам дыктуе
І шмат то нелюдзяў счас ёсць
Яно іх сцяг усю ноч цалуе.
А мы не бачым слёз тваiх
© Copyright: Семён Александрёнок, 2016
Свидетельство о публикации №116012411554
Свидетельство о публикации №116012411554
Рецензии