Бязлiтасных апёкау
- Light’y
Бязлітасных апёкаў тваіх словаў
Нясу навечны боль, сваю пакуту.
І покуль не адкрыюся, няўлоўна,
Але чамусьці чымсьці буду скутай.
І зноў я буду плакаць напрадвесні,
Глядзець змярцвела не ў хлапцовы вочы…
І будзе мне да скону, Сьвет мой, цесна,
І будзе горка без цябе, мой хлопча.
І толькі часам – цемра, адзінота,
Нячутная, нябачная замова…
Я не паспела зразумець,
ні хто ты,
Ні з-за чаго сказаў мне тыя словы.
11.10.2004
© Copyright: Анна Митуневич, 2016
Свидетельство о публикации №116011812238
Свидетельство о публикации №116011812238
Рецензии