Ты хоць не знiкай!

Сяброўка!  Ты хоць не знікай!
Не адсылай мяне ў пустыню!
Бо можна жыць адным "чакай"!
Нават калі і след  твой згіне!
Я буду верыць і далей,
Што абяцае дзень сустрэчу
І я між ружаў і лілей
Тваю пралеску зноў адамечу!
Заззяе сонейка тады
Ручай зазвоніць салаўёвы
І прылячу  я малады
У родны край на ўсё гатовы!


Рецензии