Шэрыя мары

Гляджу ў пустое, шэрае акно:
Імгла на цёмныя лягае стрэхі.
Чакае недапітае віно,
А ў думках зноў навязлівае рэха...

Мільгаюць успаміны ў галаве
Пра тыя вочы, што заснуць мне не давалі,
Пра той лагодны шэпат і пра спеў,
Што лашчыць слых, нібы марскія хвалі.

Жалобна вецер восеньскі пяе,
Ганяе па двары сухое лісце...
Я ведаю, Ты дзесьці існуеш!
Напэўна, я знайду Цябе калісьці...

AV, 14.01.2016


Рецензии
Прыгожа! Дзякуй за мову!

Георгий Чёрный   26.08.2019 14:11     Заявить о нарушении