Битва у Барадзино

    
Напалеонам  у  Еўропе, 
ўсё  покорана  было
І  яго  войска,  чорнай  хмарай,
на  Русь,  вайной  паплыло
            Напалеон  перайшоў  Нёман,
            на  Русь  святую  наступіў
            А  за  ім  крочыць  шэсцьсот  тысяч
            Но  Русь  не  мела  такіх  сіл
Пераўзыходзячы  ў  сіле 
ён  думаў  рускі  салдат  лох   
Быў  Банапарт  вельмі   ўпэўнен, 
лічыў,  што  рускіх  перамог
            Але  было  не  вельмі  проста, 
            рускі  салдат  іх  хватка  біў
            Прыносіў  ён  французу  страты 
            А  сам  без  стратаў  выхадзіў
Ён  падыйшоў  да  сэрца  руских, 
Маскву  ўбачыўшы  балван
Саяў  і  думаў,  што,  Кутузаў, 
аддасць  ключы  ім  наўздагад
            Сустрэў  Кутузаў  Банапарта, 
            поруч  сяла  Барадзіно
            Замест  ключоў  убачыў  дулю, 
            Чакалі  іх  ўжо  даўно
Быў  дваццаць  шосты  дзянёк  жніўня, 
гадзін  пяць,  раніца  была
І  раптам  рушылі  французы, 
Барадзіно  забраць  пара
            Была  сутычка  вельмі  жосткай, 
            француз  жадаў  нас  растаптаць
            Нам  не  было  куды  дзявацца,
            перамагчы,  ці  паміраць
Русакі  фронт  трымалі  моцна, 
наперад  «лез»  люты  француз
Трупамі  шлях  свой  высцілалі,
Банапарт  думаў,  што  ён  туз
            Із  самай  раніцы  да  поўдня 
            Цягнуся  там  смяротны  бой
            І  тут  Кутузаў  выдае, 
            Французу  рэйд,  сакрэтны  свой
Войска  Данскога  атамана, 
кавалерыйскі  корпус  наш
На  левы  фланг  яго  напалі 
ў  бой  унеслі  ералаш
            Бліжэй  да  вечара,  к  фіналу, 
            на  поле   бітвы  стала  ціш
            Страляць  гарматы  перасталі,
            няшчасным  выглядаў  Парыж
Усё  поле  трупамі  пакрыта, 
два  войска  мертвыя  ляжаць
Дымяцца  вогнішчы  над  полем
ў  небе  вароны  кружаць
            Была  тут  бітва  генеральнай, 
            але  не  рады  быў  француз
            Ён  палавіну  войск  патраціў, 
            з  падмацаваннямі  канфуз
І  рускіх  мала  засталося
і  небяспечна  ваяваць
Кутузаў  вырашыў  там  мудра, 
Маскву  французам  трэба  здаць
            Маскву  заняў  француз  без  бою
            не  бачыў  ён  былой  красы   
            Там  пачыналіся  пажары, 
            аж  дыбам  сталі  валасы
Напалеон  жадаў  так  міру, 
Ніхто  яго  не  заключаў
У  Маскве  спаленай,  без  хлеба, 
салдат  ад  хворы  выміраў
            Ну, а  Кутузаў,  гэтым  часам, 
            учацьвярыў  свае  палкі
            І  адысці  яго  прымусіў, 
            па  тых  мясцінах,  дзе  ваўкі
І  па  спустошанай  зямельцы, 
дзе  няма  хлеба,  і  вады
Кутузаў  біў  Наполеона
Ратуя  рускіх,  ад  бяды
            Пазней  прызнаўся  Банапарт  нам
            француз  іх  мох  перамагчы
            Але  яны  непераможны,
            ім  лепей  смерць,  чым  уцячы