Калi на дол зыходiць асалода
I клiча ноч у таямнiчы кут,
Кране i думкi гэтая нагода,
Калi б часцей i ты з'яуляуся тут.
Дзе бераг твой, дзе бацька твой i мацi,
Дзе у полi лен, а у хатах абразы.
Дзе сэрца быццам хоча усё абняцi,
Ды усё алдкладвае на iншыя разы.
Дзе бусел цешыць вышынёй палеткi.
I распачау жаурук свой дзiуны спеу.
Дзе у кожным твары, нiбы у полi кветкi,
Усмешкi дабразычныя сустрэу!
Родныя мясцiны
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2016
Свидетельство о публикации №116010710244
Свидетельство о публикации №116010710244
Рецензии