Жыву ўспамінам той вясны,
Што дыхала надзеяй
І калыхала мары-сны,
Каб думкі маладзелі.
Вясна дарыла нам спакой,
Яна любіць вучыла.
Вясна цякла ў вачах ракой
І душы нам лячыла.
Яе чакалі мы ў мароз --
Надзею ў сэрцах грэлі,
Як саграе каханне лёс,
Каб думкі не старэлі.
Я развяду рукамі сум
І выйду на дарогу,
Каб зноў сустрэць сваю вясну
І пакланіцца Богу.
Скажу ёй: дзякуй за настрой,
За вэлюм дрэваў белы,
Дзе п’е нектар пчаліны рой,
Нібыта сімвал веры.
Дыханне вясны
© Copyright: Валерий Познякевич, 2016
Свидетельство о публикации №116010610262
Свидетельство о публикации №116010610262
Рецензии