желание

Жаданне – мой звер драпежны
З пухнатай і цёплай лапай.
Бяры, што табе належыць!
Вунь легла травы канапа!

І месяц – начнік раўнівы,
Распрануты прагне болю.
Ты вышапчаш мне “ніколі”,
Ты выціснеш клапатліва,

Ўсё светлае і жывое.
Самалюбівы прынц мой,
Колькі каштуе прынцып
З прагаю ў параўнанні.

За страчанае дыханне
Той сваёй “ўсёкаханай” -
Мой пахаваны ранак.

Ты ўсё падзяляеш на долі
Жаданне, што больш не належыць
Да прагі жыцця і болю
Маёй цішыні драпежнай.

2010


Рецензии
Жыццё гэта бясконцая дарога.
Мы ідзем ім нават ноччу.
І шлях нам асвятляе месяц....

Артур Грей Эсквайр   30.12.2015 23:25     Заявить о нарушении
))
Прыгожа!)
Дзякуй)

Анастасия Котюргина   30.12.2015 23:26   Заявить о нарушении