На шостым паверсе высотнага дома
Дзяўчынка за вокнамі маму чакае…
У змроку вячэрнім хаваецца стома,
І дзесьці звіняць-прабягаюць трамваі…
У нябёсах прыціхшых пяшчота лунае,
І зоркі прыветна мігаюць здалёку…
А можа, не зоркі, а цуда-трамваі
Вандруюць па Млечным Шляху адзінока?..
На зорных прыпынках ня бачна натоўпу,
І вецер на рэльсах не круціць лістоту…
Ах, сесці б ў апошні вагон, доўгі-доўгі,
Імчацца, пакінуўшы боль і самоту…
Але як пакінуць ўсё мілае сэрцу
На гэтай зямлі, лістападнай, вільготнай?..
На шостым паверсе глядзіць у акенца
Дзяўчынка, чакаючы маму з работы…
Трамваи
© Copyright: Ульяна Милош, 2015
Свидетельство о публикации №115122709955
Свидетельство о публикации №115122709955
Рецензии
Мой паклон Вам, і павага, Вольга! - нават не маю што сказаць - перапаўняюць пачуцці!) - здымаю шляпу! - дзякуй за верш!))
Виталий Лесун 15.09.2017 15:35 • Заявить о нарушении
Виталий Лесун 15.09.2017 15:35 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.