Ковуш

Саранжомлаётган эдим рўз;орим,
Ного; чи;иб ;олди онам ковуши.
Топиб олгандайин бўлдим рухсорин,
Эштилгандай бўлди ;адам товуши.

;айтиб келар эди у гўё тўйдан,
Бошида тугуни – оппо; дастурхон.
Мен пешвоз чи;аман шошилиб уйдан,
Ассалом-алайкум, дейман, онажон!

Ўйласам, бир давлат ;олибди менга:
Онамнинг амиркон ;ора ковуши!
Ўттиз йилдан кейин, кирдими жонга,-
Топиб олгандайман овоз, товушин.

Менга ёдгорликка ташлаб кетибди,
Табаррук изларин, э;, икки ковуш…
Кўзларимга ного; ёш келиб кетди,
Пойабзалга бо;дим, ;амгусор, хомуш.

;ўлларимга олсам бир жуфт ковушни,
Негадир суягим зир;ираб кетди.
Яна бир бор Олло; ёдимга тушди,
Ковушнинг нидоси юракка етди.

Кўз ўнгимда онам бўлди намоён,
Жим кузатиб турган ёл;из ў;лини.
Турар эди шу дам мен-ла ёнма-ён,
Бирдан со;инч ёриб чи;ди бў;зимни…


Рецензии