Рэцямлянскія мясціны-
Тут прыроды карагод,
Састарэлыя хаціны
Помняць усё-за годам год.
Тут згубілася дзяцінства,
Не знайсці яго ніяк,
Рвецца сэрца маё з Мінска
На радзіму толькі так.
Тут знаёмыя усе сцежкі,
Дзе хадзіла колькі раз,
І балюча тут, і смешна
Мне было: жыццё не сказ.
Родных тут маіх магілы-
Ім спявае салавей…
Толькі тут даюць мне сілы
Сонца,неба і ручэй.
Разумею, што дзяцінства
Тут схавалася навек,
Кінуць так тыя мясціны
Можа толькі чалавек…
А дзяцінства пасівела
І блукае у хатах тых…
Я яго быццам сустрэла
У мясцінах дарагіх…
22.06.2007г
Рэцямлянск я мясц ны
© Copyright: Алла Усюкевич Шестак, 2015
Свидетельство о публикации №115122009689
Свидетельство о публикации №115122009689
Рецензии