Зовут журавли

Клічуць журавы

Ізноу журавы над асеннім прасторам.
Кідаюць журботныя ўніз галасы.
Вітаюць юнацтва, ды кличуць за мора,
Маркотай трывожаць дзявочыя  сны.
У светлыя далі, за сонцам і ветрам,
Дзе суму з лянотаю месца няма,
Запоўнены зноем і радасцю лета,
Тут рэдкасным госцем- жанчына зіма.
У безліч вандровак ,вясны і настрою,
Вады незлічонасць і лішку цяпла.
Запал і натхненне вам дасць усе тое,
Чаго Беларусь у сабе не знайшла!


Рецензии
Клича мая Беларусь

Душою імкнуся туды,
Дзе велічна дрэмлюць дубы,
На даху курлычуць буслы...
Нястомная смага душы!

І сэрца шукае ізноў
Каштоўных Матуліных слоў,
Шкадлівых вясковых сяброў
І зграі маіх журавоў!

Яшчэ адна вабіць умова!
У белае зноў апранусь!
Кліча радзімая мова!
Кліча мая Беларусь!

08.11.2001г.

Дзякуй за ўспамін аб пазабытых радках.

З павгаю,

Андрей Ястремский   21.11.2016 11:08     Заявить о нарушении
дзякуй вам!поспехау у творчасци........жыве Беларусь!

Владимир Гайдук   22.11.2016 11:42   Заявить о нарушении
На это произведение написано 7 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.