Зовут журавли
Ізноу журавы над асеннім прасторам.
Кідаюць журботныя ўніз галасы.
Вітаюць юнацтва, ды кличуць за мора,
Маркотай трывожаць дзявочыя сны.
У светлыя далі, за сонцам і ветрам,
Дзе суму з лянотаю месца няма,
Запоўнены зноем і радасцю лета,
Тут рэдкасным госцем- жанчына зіма.
У безліч вандровак ,вясны і настрою,
Вады незлічонасць і лішку цяпла.
Запал і натхненне вам дасць усе тое,
Чаго Беларусь у сабе не знайшла!
Свидетельство о публикации №115122002892
Душою імкнуся туды,
Дзе велічна дрэмлюць дубы,
На даху курлычуць буслы...
Нястомная смага душы!
І сэрца шукае ізноў
Каштоўных Матуліных слоў,
Шкадлівых вясковых сяброў
І зграі маіх журавоў!
Яшчэ адна вабіць умова!
У белае зноў апранусь!
Кліча радзімая мова!
Кліча мая Беларусь!
08.11.2001г.
Дзякуй за ўспамін аб пазабытых радках.
З павгаю,
Андрей Ястремский 21.11.2016 11:08 Заявить о нарушении
Владимир Гайдук 22.11.2016 11:42 Заявить о нарушении