Маё сэрца
паранена здрадай
жаночай любові.
Яно болей
не зможа кахаць
і гарэць, бы касцёр.
Там каханне і радасць
змяніліся стратай і болем,
яны разам абвілі яго,
тым смяротным асцём.
Я не раю
Вам зведаць
душэўнага енку і болю,
што сцякае крывёю
ў нутро чалавечай душы.
Я не раю іграць Вам
Дантэса і Гамлета ролю,
і душэўныя раны
бінтамі і ватай сушыць.
Бо той боль незагойны:
ён раніць смяротна, балюча.
Ад яго панацэі няма,
бо любоў і падман
ходзяць побач заўжды,
быццам нас асцярожнасці вучаць:
а мы п'ем за любоў,
Бо яна, нібы вера, адна.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115122001209
Свидетельство о публикации №115122001209
Рецензии