Жанчына с кавай...

   Там дзесьці у вышыні,
         блукае Зорка,
           Я стаю каля акна...
                Зорка свеціць чырвоным...


                Сумота гэта адказнасць за то што я раблю,
                Вось так гледзячы на гэту зорку мне здаецца,
                Что я сама з гэтай зоркі...

                Кава грэе мяне,
                І безліч прастораЎ...
                І адзіная...
                Як росквіт у небе..


Рецензии