Зімовую казку ахвочы
Я быў бы на момант вярнуць,
Сустрэць каб цудоуныя вочы,
Што мне не давалі заснуць!
Калі быў свет поўны кахання,
І ў сэрцы спявалі анёлы...
Калі я не ведаў растання,
Гарэзлівы быў і вясёлы!
Сняжынкі мяне закружылі
Пяшчотна цягнулі ўдалёк,
А вусны каханай дарылі
Чароўны, дурманячы сок!
Там дні праляталі хвілінай
А годы зліваліся ў дні
Ў абдымках з каханай, адзінай
Былі мы шчаслівы адны
Венера нам з неба мігала
Праз ёлачак малахіты,
І вера ў каханне чакала
А здрады быў вобраз забыты!
Туды я хацеў бы вярнуцца,
Парваўшы жыцця майго путы,
На момант у юнацтве прачнуцца
Пазбыўшы душы боль-пакуты!
Зімовую казку аднойчы
Хацеў бы на момант вярнуць,
Сустрэць каб цудоуныя вочы,
І болей ужо не заснуць!
Зiмовую казку ахвочы...
© Copyright: Станислав Шастак, 2015
Свидетельство о публикации №115121511124
Свидетельство о публикации №115121511124
Рецензии
Прекрасно! И слог, и романтизм. "Зорку Венеру" напомнило.
Станислав, Спасибо!
Лена Сапфир 15.12.2015 23:37 • Заявить о нарушении
Станислав, Спасибо!
Лена Сапфир 15.12.2015 23:37 • Заявить о нарушении
Сардэчнае дзякуй, Леначка, за водгук і асабліва за асацыяцыю з Зоркай Венерай!
Поспехаў і здароўя Вам! С павагаю, Стась!
Станислав Шастак 16.12.2015 01:22 Заявить о нарушении
Поспехаў і здароўя Вам! С павагаю, Стась!
Станислав Шастак 16.12.2015 01:22 Заявить о нарушении