Ведаю...
дЛя себя ,..
Як слова могуць надаваць сэнс,,.
Як ісціна не можа вырвацца,
Та му што мае рысы цела...
... Пазбегнуць можна толькі добразычлівасці,
Але як заЎсёды жыццёвы вопыт гаворыць,
Што лёгка ветру боЎтацца на чырвонай стужцы....
Гаворка льецца як ручаіна,
але калі у ёй занадта многа віхуроў.
Яна ужо не такая прыгожая як рэчка...
Стомленыя чэрпаюць ,
Дравянымі рукамі,
Шэрань...
Свидетельство о публикации №115121010203