Там, глыбока у лясах,
Дзе пяюць штодзён усе птушкi,
Ходзяць цiха, як у снах,
Сварогау богi , ды iх дачуркi.
Там маленькi ёсць кавалак,
Зямлi, жыве дзе дрэунi люд,
I звон ад гарэлкi поуных чарак,
Павяргае усiх заезжых, нiбы у цуд.
Народ гэты тут жыве здауна,
Яго так скажам I не часта зауважаюць,
Але для госця зауседы чарачка пауна,
Яму перад дарогай яшчэ I шчасця пажадаюць.
Праходзiць час, ляцяць гады,
А звычаi у нас так I засталiся ,
Адзiныя мы,у буслоу, нiбы чарады,
I перад ворагам, яшчэ нiколi не здалiся.
Мая краiна
© Copyright: Дмитрий Ханенко, 2015
Свидетельство о публикации №115120709815
Свидетельство о публикации №115120709815
Рецензии