Гарыць свечка
Воск крапае на скуру.
Шмат душы ў радках -
Такая ў мяне натура!
Патрэбен сонейка прамень,
Можа сам яго намалюю,
Але на дзеі кінута цень,
А я жадаў мару жывую!
Не цемру ў пустых сцянах,
Не боль ад воску на руках,
Ды рукі ў воску, як у слязах.
Я не баюся, спазнаўшы страх.
Адкіну прэч свой смутак.
Гарыць агонь у пакутах.
Максім Хацько (02.12.2015)
Свидетельство о публикации №115120203281