На гибель шли... Владимир Дубовка
***
… І гінулі яны за косы Клеапатры,
за вочы тыя, што не сняцца нават.
Да ног прыносілі, --
а неслі ўпарта, --
жыццё, свой лёс і славу.
…І гінулі яны у хваляваннях лавы,
якую слаў, радзіў Везувій.
Апошні раз на мармуровых лавах
лавілі вуснаў лоскат, цень надзеі.
Затым з Пампеяй казкаю заснулі…
… І гінулі яны штодзённа і штогодна,
за ласкі шчырыя, хвілінныя, за ласкі…
Дарма, што з блудніцай нягоднай.
Дарма, што многакраць, не першы.
І так ад Рыма да Аляскі…
1925
***
… На гибель шли за косы Клеопатры,
за ночь утехи с царственной шалавой.
К ногам бросали
латы и дукаты,
и жизнь свою, судьбу и славу...
…На гибель шли под клокотанье лавы,
Что извергал рассерженный Везувий.
В последний раз, как тень надежды слабой,
они ловили поцелуй безумный.
Потом с Помпеей сказкою уснули…
…На гибель шли упорно год за годом,
за страстное желанье женской ласки.
Пусть с блудницей негодной,
пусть не первым.
И так от Рима до Аляски…
1925
ПЕРЕВЁЛ С БЕЛОРУССКОГО КАСТУСЬ СЕВЕРИНЕЦ
Свидетельство о публикации №115120102774