Гавары прасякнуты табою бел
Узрушаны як назаўжды..
Мне за дарма прыснілась сонца веснавое,
Каля тваёй дзявочай галавы...
.. У бродзе чыстая завада,
І пацеркі чырвонага святла,
Але пяшчота не не знікла,
Яна успомніцца калі зіма...
І там узнікне ручаіна,
Як рэчаіснасці прасвет...
Свидетельство о публикации №115112904401