Сядзяць бабки дзьве на лауцы

Сядзяць бабкі дзьве на лаўцы
 Размаўляюць дзень пра моладзь
 Сядзіць з імі дзед Мікола 
 Не гаворачы ні словы
                Што ў нас цяпер за моладзь   
                У царкву ніхто не ходзе 
                Із вучобай не сябруе
                Ды із працаю не узгодзе         
 Хто карміць дзяцей іх будзе
 Кажа Ганна ціха Мані
 Дый якія дзеці ў блудзе
 У бацькоў тых будуць пані   
                Так мяркуюць дзьве сяброўкі   
                Галаву задраўшы ў неба
                Не дай Бог шчэ паўміраюць   
                Без адзення і без хлеба
 Ім адказвае Мікола
 Ен салдат вайны хаджалы
 Гаварыць доўга не любіць 
 Вось адкказ яго удалы   
                Замаўчыце вы бабулі
                Абгаворваць із не трэба
                Будуць малодзі кашулі
                Хопіць моладзі і хлеба   
 Сама моладзь усё здабудзе
 Скорыць  космаса прасторы
 Паглядзець далей што будзе
 Залатыя даўбы горы 
                Наша моладзь сення сіла
                Гэта будуча краіны
                Так што бабкі памаўчыце
                Моладзь з каменя  не  із  гліны