Дзесьці лівень мочыць разнатраўе…
Тата згрэб пакосы ў стажкі.
І мядзее над узгоркам ранне,
І ляцяць бязважка дзьмухаўцы.
А ў Бярэсці сёння сонца ззяе,
Трапна ветрык лашчыць валасы.
І ў журбоце тут не прысягаюць
Надвячорку росы-палыны.
Мітусяцца людзі ля прыпынкаў,
Хуткім рытмам поўніцца жыццё.
Толькі дзесьці цёпла ад абдымкаў,
Што не трэба нават паліто.
Там “дачушкай” назавуць ласкава –
І ў акно дзяцінства зазірне!
Хлеб рашчыніць раніцою мама.
Я спяшаю ў вёску да цябе!
Дзе мігціць так ветліва ліхтарык,
Сыпле дождж ядлоўцава-грыбны…
І вісіць, як месяц, позні яблык,
І ляцяць бязважка дзьмухаўцы.
2012
Ляцяць дзьмухауцы
© Copyright: Алёна Папко, 2015
Свидетельство о публикации №115112805702
Свидетельство о публикации №115112805702
Рецензии