Сябе паэтам не лiчу я.
Мне не дано пiсаць, як ен.
А ен - паэт. Бо - сэрцам чуе,
Як расцвiтае у полi лен.
Як хлеб жытневы каласiцца.
Аб чым спяваюць жаурукi.
Чым смачным пахне касавiца
У радочках роуных ля ракi.
Бо, бачыць, як буслы над хатай
Блакiт малююць у кругi.
Бо, бачыць, як мароз заузята
Пад лед хавае берагi.
Я мала што пiшу пра хаты.
А ен - умее. Бо - ен сын
Зямлi сваей. I - ен багаты.
Сярод дубоу, бяроз, асiн
Ен адшукау свае, ад сэрца.
I - пiша сэрцам. Больш - нiяк.
Уладзiмiр! У скронях б'ецца, -
Мой цезка. Беларус. Зямляк!
I я па-праудзе ганаруся.
Няхай мяне асудзiць свет,
А - есць паэт на Беларусi.
Есць - Караткевiч.
Есць - ПАЭТ!
Уладзiмiр Караткевiч
© Copyright: Владимир Шиманович 2, 2015
Свидетельство о публикации №115112609884
Свидетельство о публикации №115112609884
Рецензии
Валодзя,папраў,калі ласка,-"Ён адшукаў сваё",бо "ашукаў"-падманіў.Я разумею,што гэта апіска ў слове. Поспехаў,здароўя,натхнення! А верш-НЕПАРАЎНАЛЬНЫ!!! Дзякуй!
Ядвига Довнар 07.02.2016 10:08 • Заявить о нарушении
Ядвига Довнар 07.02.2016 10:08 • Заявить о нарушении
Дзякуй за заувагу. Сапрауды, неяк не прыгожа атрымалася.
Добрага Вам дня.
З удзячнасцю,
Владимир Шиманович 2 07.02.2016 11:13 Заявить о нарушении
Добрага Вам дня.
З удзячнасцю,
Владимир Шиманович 2 07.02.2016 11:13 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.