Я да вас звяртаюсь, дзеці,
І да вас, унукі.
Калі дрэў вас лашчыць вецце –
Гэта мае рукі.
Гэта я, ўзыйшоўшы ў неба,
Вас адтуль пястую,
Бо не змог тады, як трэба,
Даць любоў зямную.
Калі ж сонейка засвеціць,
Ці заззяюць зоркі –
Гэта я свячу вам, дзеці,
Ўнукі, без гаворкі.
Салавей калі спявае,
Ці крыніца звоніць,
Кожны з вас хай адчувае -
Бацька, дзед гамоніць:
Я жадаю каб здаровы
Вы жылі прадвечна,
Радаводу галін новых
Памнажалі б плечы.
Каб любоў была ды згода
Паміж вамі шчырай.
Вам, усім нашчадкам роду,
Жыць заўсёды ў міры.
Запавет
© Copyright: Николай Пасеев, 2015
Свидетельство о публикации №115112509340
Свидетельство о публикации №115112509340
Рецензии