Восень мые дажджом пацямнелыя шыбы,
Поіць хмары з ракі, як насунецца змрок...
Клін будуюць буслы ў нябёсах і, нібы,
Як малое дзіця, робяць першы свой крок.
Паплывуць над сялом развітальныя крыкі,-
І знікае паволі нязладжаны клін.
Адлятаюць буслы з нейкім жалем вялікім,
Іх у вырай нясе невядомая плынь.
Апусцее гняздо на закураным даху,
І з тугой, да вясны, павянчаецца сад...
Адлятаюць буслы ўсё далей звыклым шляхам,
Адлятаюць буслы...каб вярнуцца назад.
верасень 2015г.
Адлятаюць буслы...
© Copyright: Леонтий Обринский, 2015
Свидетельство о публикации №115112506406
Свидетельство о публикации №115112506406
Рецензии
Вы своими потрясающим стихами на родной мове довели меня до слез. Родмый дом и гнездо с аистами... Спасибо огромное за великолепные произведения. С уважением и наилучшими пожеланиями счастья.
Зоя Помельникова 22.11.2019 00:32 • Заявить о нарушении
Зоя Помельникова 22.11.2019 00:32 • Заявить о нарушении
Цудоўная замалёўка! Сапраўды трапяткая, сапраўды выклікае светла-сумны ўспамін... Вялікі Вам, шаноўны зямляк, дзякуй! Хай Вас бароніць ды ратуе Бог.
Николай Пасеев 19.05.2020 17:56 Заявить о нарушении
Николай Пасеев 19.05.2020 17:56 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.