Стаіць бяроза ля дарогі,
Свае развесіўшы галінкі.
Здаецца,даў бы толькі ногі-
Пабегла бы на вечарынку.
Яе ўбор зялёна-белы
Пасуе вельмі ёй да твару.
Падобна дзеўчыне нясмелай,
Стаіць яна,аб чымьсці марыць!
Плывуць аблокі ў небе сінім,
Ёй пасылаюць прывітанне
І абяцаюць з першым ліўнем
Падараваць сваё каханне.
Гарэза-вецер заплятае
Бярозы шоўкавыя косы,
Птушыны хор ёй гімн спявае,
А ранкам умываюць росы!
Як глянеш на красу такую-
Забудзеш усе свае нягоды,
Бадзёрым зноў сябе адчуеш,
Узяўшы сілы ад прыроды!
Бяроза
© Copyright: Елена Шульга Сидорко, 2015
Свидетельство о публикации №115112306912
Свидетельство о публикации №115112306912
Рецензии