Настальгія вядзе, настальгія,
У дзяцінства вядзе за сабой.
Босай выхаджу берагі я,
Ахінёныя ціхай журбой.
Незабудкі ля Сэрвачы любай
Прытулю да сваіх грудзей.
Родных яблынь убор -- белы, шлюбны...
Толькі ночы ўсё карацей.
Ды і шлях па зямлі кароткі.
Ды ці нам падуладны лёс?
Настальгія, кінь сумныя ноткі --
Ёсць над намі апека нябёс.
Настальгiя
© Copyright: Мария Ючкович, 2015
Свидетельство о публикации №115111607394
Свидетельство о публикации №115111607394
Рецензии
Прывiтанне, Марыя! Вельмi спадабалiся Вашы вершы на лагоднай i пявучай беларускай мове!
Рыды сустрэчы з Вамi.
З пажаданнем дабра,
Валентин Каян 23.01.2016 21:07 • Заявить о нарушении
Рыды сустрэчы з Вамi.
З пажаданнем дабра,
Валентин Каян 23.01.2016 21:07 • Заявить о нарушении