Жураули ляцяць

Белай  паласою, ляжыць  снег ў долах,
Свішчуць  дзесьці   птушкі  з  раніцы  яшчэ,
Ціха!  Што за гукі?  дзесьці  ў прасторах,      
Гук такі прыгожы,  песняю  цячэ.   
            Зіма  адступае  і ў бяздонным  небе,
            Жураўлі  із  выраю , зноў  дамоў ляцяць,
            Роўненькім  кліночкам,  над  Палескім  садам,
            Над  ракою Дэймай,  на  заліў  апяць.
Цягнецца  кліночак у  бяздонным  небе,
Ён расце,  чарнее, скора  ўбачыш   іх,            
Так  глядзець цікава, чуеш  шум  іх  крылляў,
А  на сэрцы радасць,   за  прыродны  міг.         
            І  глядзіш  маўкліва,  на   дарожку тую,
            Як  журавель-птушка,  зноў  дамоў спяшыць,
            А на Дэйме  крыгі,  ломяцца,   гудзяць, 
            Десьці  стогнуць  кнігаўкі,   жураўлі   ляцяць,
Хочацца  самому ,з  імі ў высь,  падняцца ,
Пакружыць у небе,  дзіўны горад мой,
Калі  мне  прыдзецца  на зямлі  радзіцца,
Тут   бы  я  радзіўсяб,  горад  над  вадой. 
                03       2011