Максим Богданович. Романс Зорка Венера... пер. с б
Светлая память в душе ожила ...
Помнишь, когда повстречались с тобою,
Тоже Венера взошла?
С этого времени я грежу ею,
В небе ищу по скончании дня.
Тихо любовью к тебе пламенею
С этого времени я.
Пробил прощания час - отбываю.
Видимо, доля такая у нас.
Очень любил я тебя, дорогая...
Пробил прощания час.
Буду в далёком краю сокрушаться,
В сердце своём я любовь затаю;
Каждую ночь на звезду любоваться
Буду в далёком краю.
Глянь иногда на неё в час разлуки –
С ликом её наши взоры сольём ...
Чтобы воскресли любовные муки,
Глянь иногда на неё ...
Максім Багдановіч. Раманс (Зорка Венера ўзышла над зямлёю...)
Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
Светлыя згадкі з сабой прывяла...
Помніш, калі я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.
З гэтай пары я пачаў углядацца
Ў неба начное і зорку шукаў.
Ціхім каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў.
Але расстацца нам час наступае;
Пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.
Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
У сэрцы любоў затаіўшы сваю;
Кожную ночку на зорку дзівіцца
Буду ў далёкім краю.
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...
1912
Свидетельство о публикации №115110500194