Сыходзь, мая душа,
з непатрэбнай табе паўцемры,
што нязменная палюбоўніца
вераломнасці і зруйнавання
ды аматарка да нявольніцтва.
Расплюшч свае вочы
і выйсце шукай з нячуласці.
Небасхіл падпалілі ўжо зоры.
Я табе спадарожнічаць буду
Як? Гуканнем у гэтай прасторы.
Прачынайся, душа!
Абыякавасць - не да твару.
Адпачнеш ты як след пасля смерці.
Час шчасліваю быць
бо
жывецца.
Калі хочаш, паспееш памерці.
Ты свяціся, палай!
Не бядуй, а блішчы, палымней!
Дзеля гэтага свет і ствараўся.
А інакш лепей не прачынайся,
бо месца нябошчыка у труне.
Палай, душа!
© Copyright: Аляксандра Фагот, 2015
Свидетельство о публикации №115110101059
Свидетельство о публикации №115110101059
Рецензии
