Лiстапад

Не, не крыўдую я на восень познюю.
У лістападзе гэтулькі цяпла!
Жыццё, ты стала апусцелай пожняю,
Сцяжынай, што ў нікуды прывяла.

Назад вядзі, цярністая сцяжына,
У тую непаўторную вясну!..
А успаміны -- чорнаю ажынай,
І не да сну, і зноў мне не да сну.

Спыніўся час. Трава яшчэ зялёная,
Як словы, што гучалі неўпапад.
З табою я таемна заручоная,
Мой позні, адзінокі лістапад...


Рецензии
Ясен смысл и отдельные фразы(про поздний одинокий листопад),но всю красоту и мелодичность стиха понять не смог.
Удачи Вам.

Дмитрий Павлов 3   19.11.2015 20:06     Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.