Час у мінулае тыдні згартае,
Нібы касец у полі траву.
Нешта зышло ужо, нешта чакае.
Нешта забыў ужо, а што-нішто не магу.
Кружыц галаву дзіўны водар язміну,
Нібы старой варажбіткі узвар.
І перад вачыма плывуц успаміны,
І бачу дзяучыны прыгожы твар.
Келіх віна у далонях трымаю.
Дзіўлюся з сабе, дзіўлюсь і злую.
Што мае, то мае. Што мае, то я маю!..
Але ж водар язміну так кружыц галаву.
25.06.2014
***
© Copyright: Валентин Мацкевич, 2015
Свидетельство о публикации №115102710252
Свидетельство о публикации №115102710252
Рецензии