П ян ца ды гультай

                З працай ён не развітаўся,
                А добра з ёю паквітаўся!
                Будзе яна ведць,
                Як без хлеба абедаць
                І дзе ракі зімуюць,
                І як свішчуць,дык не чуюць.
                Лепей зарыцца ў іле,
                Як той пяшчур,
                Лепей быць у магіле,
                Бо там працы -нуль.
                Барані мяне,чур-продак,
                Ад людзей-падробак.
                Яны несапраўдныя,
                Бо рукі іх няспраўныя.
                Часта на ілбе наклейка:
                Ты мне налей-ка!
                Хоць бы пасудзінку
                Ды мне на грудзінку:
                Падступіла пад дыхло,
                Так скруціла,так звяло,
                Што стаў я здыхло -
                Ужо ў магілу вяло...
                І суне цыдулку -
                То вэксель-пісулька:
                Дай бутлю,прадаўшчыца,
                Без яе бо нішчымніца.
                Мне гарыць вантроба,
                Ды пустая торба.
                А ў горле смага,
                І піць такая прага!
                Выдаць дакумент-від:
                Табе не трэба піць.
                Працай лячыся,
                Ад гарэлкі адвярніся,
                А то нос чырвоны
                І сям'я ў горы!
                Трэба гэта каму?
                Толькі гультаю.
                Даць смалы бутлю
                І задаць пытлю,
                Бутлю смалы даць
                І пытлю яшчэ задаць.