Жыта - i гарэзліва валошкі
Глянуць з-за танюсенькіх сцяблін.
Паказыча лёгкі ветрык трошкі
І схаваецца, нібыта ў неба сінь.
Даланёй пяшчотнаю праменьчык
Ахіне буйныя каласы.
Загарыцца вабнасці агеньчык
Ад нястрымнай ранішняй красы.
Уздымуся жаўранкам крылатым,
Шматгалосым рэхам зазвіню.
Апынуся ля бацькоўскай хаты,
Абдыму ласкава сівізну.
14.08.2015.
Родныя напевы
© Copyright: Марина Михалюк, 2015
Свидетельство о публикации №115100703615
Свидетельство о публикации №115100703615
Рецензии