Я да хаты так спяшауся

У дзяцінстве  кіну  хату
І пашоў  шукаць  дабра
І  мяняў  свой   лёс паганы
Хлопчык  з  беднага  двара
              У галаве  меў  планаў  многа
              Жадаў  слаўненька  пажыць
              І  ізноў   гэта  дорога
              К  хаце  мамінай  бяжыць
Па   баках  дарогі   поле 
Разрасліся  там  гаі
Ля   дарогі  сцешк і   беглі
Як  у дожджык   ручаі
              Я  шчаслівы  ехаў  далей
              І  машыну  роўна   вёў
              Сколькі  з  поля  далятала
              Мне  знакомых  галасоў
Мне ў  душу  закідала
Поле   згоду  і  спакой
Каласы  мяне  віталі
Стаўшы   дружнаю  сцяной
              Я  па  іх  у   дзяцінстве   бегаў      
              Ні  быў  звязаны  нічым
              І  пад  пахай  з  васількамі
              Аж   з -пад  ног  клубіўся  дым
Цяпер  еду  ім  смяюся
Хоць  стары  не  малады
Васількам    тым  зноў  дзіўлюся
Усё  цяпер  тут  як тады
              Толькі  новая   дарога 
              Павіваецца  бяжыць
              Як  тады   ў  дарогі   жыта
              Каласамі  гаманіць 
Кругом   мілыя   малюнкі
Леса  поля  і  лугоў
Як  кусты  вялікіх  кветак
Ходзяць  стады  із  кароў
              А  ў  далі   на  павароце
              На  гары  касцёл  стаіць
              Граюць  вежы  ў  пазалоце
              Вежа  золатам   гарыць
Тут  дарога   павярнула
К  хаце  мамінай   дугой
З-за  дрэў  вокнамі   зірнула
Хата  добраю   парой
              Я   ціхонька   праступаю
              Хаты  мамінай  парог
              І  праз   дзьверы  пазіраю
              Хто  сустрэць  мяте  тут  мог
Міг  адзін,  адна  мінута
Не  чакала! -  гукну  я 
Ціха  стала  ўсё  адразу
Вочы  мама  падняла
              Ой  сынок!   адкуль ты ўзяўся?
              І  чаму  не  пазваніў?
              Я да хаты  так  спяшаўся
              Што  пра  гэта  і  забыў