Званіць гадзіннік, сонейка прачнулась,
Блішщаць струмені праз галінкі дрэў.
Расплюшчыў вочы, міла усміхнулась.
Прыйшоў заўжды цудны добры дзень.
І гоман птушак над пажоўклым лугам,
Як гук бразготак хваляю ляціць.
І хуткае жаданне каб паветра,
Да глыбіні грудзей сваіх дыхнуць.
Каб пах лістот, ускалыхнуў на сэрцы,
Знаемыя да болю пачуцці.
І да расы звяртаясь з кожнай кветцы,
За раніцу падзякі прынясці.
За прабуджэнне, за блакітнасць неба,
За кожны крок сярод вільготных траў,
За тое, што здарается, як трэба…
І за жыцця імгненне, што кахаў…
Малітвай нарадзілісь у сэрцы словы
Да неба, да прыроды, да зямлі.
Хай светам вазвяртаюцца к нам з кронаў,
Каб шчасце сберагчы сваё змаглі…(24.09.2015)
Званiць гадзiннiк
© Copyright: Солнышкина Марина, 2015
Свидетельство о публикации №115092504645
Свидетельство о публикации №115092504645
Рецензии
Марина, очень красиво! Да,ещё на вашем родном языке!Мне очень понравилось!
Роман Луконин 28.09.2015 12:47 • Заявить о нарушении
Роман Луконин 28.09.2015 12:47 • Заявить о нарушении