Санкт - Петербургу

Санкт-Пецярбургу               

Прыгожы па-сучаснаму. Суровы па-паўночнаму.
Даўно напамяць ведаеш   расповеды Нявы.
Тваімі брукаванкамі  у задуменні крочу я.
Пад шэрымі каменнямі – паданні дзён сівых.

Скрозь гул машын-тралейбусаў мазурка раптам чуецца.
Адкуль яна? Няўжо адтуль? Ад царскага двара?..
Усхліпнуць хвалі цёмныя. І прыгадаюць вуліцы,
Як гучна стукаў некалі каваны бот Пятра.

Сустрэчу нашу ў памяці надоўга захавала я.
І сёння адчуваецца салёны пах Нявы.
Ты мне даруй, Санкт-Пецярбург, радкі недасканалыя,
Бо ў вершы варта ўсё ж было б назваць цябе на Вы.

Автор: Аксана Ярашонак

Санкт-Петербургу
Красив по – современному. Суровый, ну так-северный,   
Давно на память знаешь ты истории Невы.
Шагаю по тропиночкам, что камешками серыми,
А под камнями серыми - преданья дней седых.

Сквозь гул машин-троллейбусов, мазурка прорывается,
Откуда? Отголосками от царского двора?
А волны всхлипнут темные. И всем тут вспоминается
Стучал так звонко кованый сапог царя-Петра.            

А встреча наша в памяти надолго сохраняется,
Сегодня запах слышится соленый от Невы.         
Санкт-Петербург, прости меня и строчка завершается,   
В стихотвореньи надо бы, назвать тебя на Вы.
Перевод: Екатерина Ольгейзер


Рецензии