Каменьчыкі ўнучка збірае.
Сур’ёзная справа.
Заціснуўшы ў жменьку, пытае:
- У левай ці ў правай?
Глядзі, які гладкі ды роўны,
Са спінкаю плоскай!
А гэты, напэўна, чароўны -
З бліскучай палоскай?
Прыгожы, як бобінка, белы,
Трымай, бо патоне!
У хвалю салёную смела
Ныраюць далоні.
І ў рукі бабулі кладзецца
Жаўтлявае збоку
Каменнае бурае “сэрца” -
І радасна воку,
Як сыплецца ў прыгаршчы казка,
Што сонцам, і летам,
І водарам цудаў, і ласкай
Дзіцячай сагрэта.
- А хочаш, знайду табе сіні,
Такі, як учора.
Скажы, хто зрабіў іх такімі?
- Вада, унучка, мора.
Каменьчыкi
© Copyright: Клавдия Семеновна, 2015
Свидетельство о публикации №115090809154
Свидетельство о публикации №115090809154
Рецензии