Спявали хвалу таму збану

Былі два  збана ў Нахіма
Ваду  там  захоўваў  Нахім
У  адным  вада  была  празрыстай
Была  каламутнай  ў  другім
              І  стаў  ён  шукаць,  там  прычыну
              Вада  із  крыніцы  адна
              Стаялі  збаны  ўсе  разам
              У  чым  жа  прычына  была?
Із  гліны  адной  іх  складалі
І  майстар  абодва  рабіў
Прычыны  ён  тут  не  ўбачыў
Не  знаў,  дзе  прычыну  згубіў            
              Глядзеў  ён  уважліва,  доўга
              Адзін  вытанчаны  із  бляскам
              Пакрыты  ўвесь  фарбай  і  лакам 
              Там  якасць  валілася  з  трэскам
Другі,   не  пакрыты   быў  лакам
Без  фарб  вынаходстваў  стаяў
Усю  вільгаць  пускаў  ён  праз   сценкі
Ваду  заўжды  смачну  даваў
              Тады  той  гарлач,  што  прыгожы
               Паствіць  рашыў  у  куце
              І  хай  ім  любуюцца  госці
              Ў  простым,  даць  месца  вадзе
І  ўсяк,  хто  прыходзіў  у  госці
Хвалілі  цудоўны  гарлач
А  з  простага,  пілі  ваду  ўсе
Як  быццам  Багінь  Святых  плач
              Вада  надавала  бадзёрасць
              І  думкі  ўсіх,  чысты  былі
              Спявалі  хвалу  таму  збану
              Шчасліва  і  доўга  жылі
Таксама ў  нас  з  вамі  бывае
Прыгожае  любім  глядзець
Карысць  ад  разумнага  маем
І  мудрасці  можам  займець