Вёска. Нядзеля..і зіма.
(успаміны з дзяцінства)
Таньчаць польку сняжынкі ў акенцы
Пад гармонік завеі губны,
Дзверы рыпнуць завесамі ў сенцах
Ад марозу…А дзень выхадны.
Цішыня… І бялютка навокал,
Бразг вядра аб калодзезны зруб,
Распластаў крылы дым, нібы сокал,
Ланцужком прывязаў іх да труб.
Чэшуць срэбныя косы бярозы,
У кармушцы сініцы жаўцяць,
Пад страхой ледзяшовыя слёзы,
Крышталёвай надзеяй вісяць.
Снег рыпіць пад нагамі, лапатай
Робім вузкія сцежкі ў двары,
У руках скача венік заўзята -
Снежны рой абляпіў ліхтары.
А паснедаўшы, пойдзем на лыжах
Недалёка, у лес, горкі там.
Сустракаў ён нас ветлівай цішшу,
Уваходзіш туды, нібы ў храм…
Спавядальня пад дрэвавым дахам,
Ачышчае і думкі, і дух...
Гэтым хвойным настоеным пахам
Я і зараз лячуся ад скрух…
Фото интернет.
Веска. Нядзеля.. и зима
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115081803200
Свидетельство о публикации №115081803200
Рецензии