Калі палешуку споўнілася сто тры гады,
Патрапіў ён у бальніцу не па сваёй волі,
А з-за хваробы, якой ніколі не было.
Яле ўрачы знайшлі яе і зрабілі аперацыю на страўнік.
Ляжыць паляшук на казённым ложку,
Пазірае на воблакі і разважае:
"- Цікава, мая душа са мною, альбо з імі?
Дакрануўся да жывата - зашыты. -
Ну, думае,- урач не раіў уставаць з ложка
І выконваць пасцельны рэжым ажно дзесяць дзён,
Але калі мая душа са мною, то падымуся зараз".
Змахнуў з сябе паляшук коўдру і выйшаў з палаты.
Зрабіў некалькі крокаў, а швы і разышліся.
Ідзе ён па калідоры, трымаючы свае вантробы,
А доктар як убачыў яго, ледзь прытомнасць не згубіў.
Аднак паляшук не разгубіўся, падыйшоў да яго і пытаецца:
- Доктар, а гэта трэба каб так было?
Як палешуку аперацыю зрабiлi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115081810062
Свидетельство о публикации №115081810062
Рецензии