Я цяпер сапрауды знаю

Знамяніты  цар  Яяці,
Быў  стары,  меў  сто гадоў
Прыйшла  смерць  яму,  сказала
Ўсё!  КанеЦ!  Са  мной  гатоў? 
                Сабірайся  ў  дарогу,
                Пачакай,  прасіўся  цар,
                Забяры,  любога  сына,
                Я  не  споўніў  сваіх  мар 
Я  не  жыў  яшчэ,  як  трэба,
Я  заняты  вельмі  быў,
Не  гатовы  кінуць  цела,
Я  пытанні,  не  рашыў
                Добра,  смерць,  яму  сказала
                Тым  хто  згодзен,  замяню,
                Дзяцей  сотня  ў  цара  была,
                Усё  прыйшлі,  на  кліч  к  яму
Ну,  ніхто  не  пагадзіўся,
За  цара  аддаць  жывот,
Тут  малодшы,  год  шаснаццаць
Пайду  я  ў  колазварот
                Ну  чаму  ты  пагадзіўся?
                Ты  нявінны,  малады,
                Бацька  мой,  за  сто  гадочкаў  ,
                Не  ўбачыў  шчэ  плады
Мне  хапіла,  зразумеў  я
Не  нажыўся  бацька  мой,
Ведаць  я  не  нажывуся
Ведаць  я  пайду  з  табой
                Не  нажыцца  жыццём  гэтым,
                Значыць  спосаб,  іншы  ёсць,
                Можа  ён,  прыйдзе  са  смерцю,
                Усяроўна  я  тут  госць
Смерць  забрала  яго  сына,
Сто  гадоў  пражыў  наш  дзед,
Разоў  дзесяць  смерць  хадзіла,
Сыны  ішлі  за  ёй  у  след 
                Праляцела  незаўважна,
                Цэла  тысяча  гадоў
                Смерць  прыйшла,  яго  спытала,
                І  пачула,  я  гатоў!
Я  цяпер,  сапраўды  знаю,
Бескарысны  доўгі  рок,
Справа  ў  розуме,  а  час,
На  адзін,  дадзен  ўрок