За сялом мяцелiца

Снег па сцежцы сцелецца,
Гурбаў намяло.
Пагуляць мяцеліца
Выйшла за сяло.
Там ёй воля вольная,
Там раскоша ёй.
І жыццё раздольнае
Кружыць над зямлёй.
Быццам бы шалёная,
Плача і пяе.
Ёй зіма сцюдзёная
Згінуць не дае.
Ужо дзень мяцеліца
За сялом мяце.
Белай пенай сцелецца,
Не прайсці нідзе.
А яшчэ і хваліцца,
Што дарог няма.
І камусьці жаліцца
На яе зіма.
Дужа разгулялася...
І мяцеліць так,
Што яе, здавалася,
Не спыніць ніяк.


Рецензии
Понравилось. Весёлая Ваша Метелица.

Татьяна Тихонова-Зубарь   13.07.2018 19:19     Заявить о нарушении
Спасибо,Татьяна!
Рада,что понравилось!

Лариса Гапеева   13.07.2018 19:39   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.