Яшчэ не вечар
Не верыцца. Але яшчэ не вечар.
Перад вачыма быццам кадр з кіно -
У інтэрнаце першая сустэча.
Ляцелі весны. Добры, светлы час.
Жыцце нам радасць даравала.
Бабуся ты, і я ўжо дзед.
А маладосць? Як не бывала...
І эстафета перададзена сям"ей.
Чаму на нас падуў халодны вецер?
Жыцця гадзіннік восень паказаў.
Не верыцца. Але яшчэ не вечар.
1995г.
г.Гродна.
Свидетельство о публикации №115080604186