Iду знаемаю сцяжынкай,
Старога, цiхага сяла.
Да тых мясцiн, майго дзяцiнства
Дзе хата бацькава была.
Тут быу калiсцi бацькау двор,
Стаяць, смуткуючы бярозы.
Да болю усе знаема мне,
На вочы набягаюць слезы.
Заужды тут весела было,
Збiралась моладзь на калядкi,
I мацi з печы подавала,
Блiны i смычныя аладкi.
Застауся только успамiн,
Дзе быу наш двор, стала хата,
Як помнiк высiцца камiн
Ад бачнага мне сумнавата.
Мой родны кут - тут нарадзiуся,
Тут вырас я i сталым стау.
Тут я кахау, затым жанiуся,
Тут гора й радасцi спазнау.
Что найдарожшы за Радзiму,
Сабе на слове я лаулю.
Мясцiны тыя, дзе радзiуся,
Як мацi родную люблю.
Радзiма
© Copyright: Америка Вишневская, 2015
Свидетельство о публикации №115080504550
Свидетельство о публикации №115080504550
Рецензии