Ты, мусiць, з'явiуся з дажджу
Цi з яснага, зорнага неба.
Я слова табе не скажу,
Бо слоу анiякiх не трэба.
Iмгненне вясёлкай ты быу
I ззяу на бязмежнай прасторы
Усмешку ты мне падарыу,
I знiк, як карабель у моры.
Ты выйшау, напэуна, з азёр,
Бо свецяцца вочы блакiтам.
Твой голас, як спеу салауя
Што зычыць любоу з дабрабытам.
Прыйшоу ты з асеннiм лiстом,
А, можа, з'явiуся са снегам?
Нi слова ты мне не сказау,
Бо слоу анiякiх не трэба.
Слоу анiякiх не трэба
© Copyright: Маринка Лешкевич, 2015
Свидетельство о публикации №115080502601
Свидетельство о публикации №115080502601
Рецензии
Цікава. Ёсць настрой, ёсць думка, ёсць вобраз. І больш слоў аніякіх не трэба.
Юрий Игнатюк 09.08.2015 20:25 • Заявить о нарушении
Юрий Игнатюк 09.08.2015 20:25 • Заявить о нарушении