Аддаўшыся светлым марам,
У жыце, ля самай ракі,
Зноў сінім гараць пажарам
Чароўнай красы васількі.
Як спадарожнікі поля,
У жыце высокім стаяць.
Ветру раздолле і воля,
Каб песняю іх калыхаць.
Дзіўныя, сціплыя кветкі,
Прыйшоў красавацца вам час.
Мілыя сонцавы дзеткі,
Вачэй не адвесці ад вас.
Прыгожа цвітуць у жыце,
У полі, ля самай ракі.
Сонца купае ў блакіце
І лашчыць цяплом васількі.
У гэтым жытнёвым моры
Іду любавацца я зноў
Красой цудоўных прастораў
Ва ўзорах жывых васількоў.
З радасцю вас сустракаю,
Бо кветкі дастойныя вы
Быць сімвалам роднага краю,
Сімвалам нашай зямлі.
Васiлькi
© Copyright: Лариса Гапеева, 2015
Свидетельство о публикации №115080406188
Свидетельство о публикации №115080406188
Рецензии
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.
