Кветка з кветкаю пяе

Ой, ты поле,  маё  поле 
Неаб'ятнай  шырыні
Вабяць далі твае  многіх 
Як  прывабныя  агні 
              Ты  усім мне  поле  міла
               Сеяў  я  тут і  араў
               Тут трашчэла   мае  жыла
               Сваю  сілушку  пазнаў
Тут  снавалі  мае  думкі
Як  расшырыць твой  прастор
Як  зрабіць  цябе  вялікім 
Абрабіц ь да самых  гор 
               Твой  прастор  заўжды  спявае
               Заваражвае  мяне 
               І  яшчэ ты чым мне  міла
               Што  ўсё  корміцца  з цябе             
А  капні  глыбей  рыдлёўкай
Убачыш  іншае  жыццё
Чарвячкі там,  краты, мышкі
Усё  божае   дзіцё
               Усё  зямелька наша  чуя
               І яна заўжды жыва
               Бо адкуль усё бярэцца 
               Рэкі  горы і  трава
Усе з зямелькі  ідзе людзям
Яна сілы ўсім дае
Усё  жыве  ўсё душу  мае
Што лятае  і плыве.
              Тут жыццё  цячэ  ракою
              Кветка  з  кветкаю  пяе
              І  ніхто  на гэтым  полі
              Песні  пець   не  ўстае
А ў галоўцы  думкі  бродзяць
Хто стварыць  усё  гэта  мог
З думкаў  вывады  прыходзяць
Сіла  гэта пэўна  Бог