Шмат сэрцаў,пабітых табой,
Ласкавы твой позірк ўсіх узбударажыў.
Ты таксама быў марай маёй.
І вось ты нарэшце мой погляд заўважыў.
Я доўга чакала цябе,
Але ў той час ты не мне ўсміхаўся.
А годы ішлі, і цяпер
Мне проста шкада, позна ты закахаўся.
Прабач, я сэрца аддала
Твайму найлепшаму сябру.
Мінуя жыццёвыя чорныя фарбы,
Каханне сваё я знайшла.
А ты не сумуй,паглядзі:
Цябе праводзяць шмат позіркаў юных.
З іх самы глыбокі знайдзі,
Знайдзі свой агеньчык у вачах гэтых сумных.
Ім так не хапае цябе,
Як некалі мне губ тваіх не хапала.
Ты хутка забудзеш мяне,
І тое,што я цябе калісьці кахала.
Прабач, я сэрца аддала
Твайму найлепшаму сябру.
Мінуя жыццёвыя чорныя фарбы,
Каханне сваё я знайшла.
Прабач, я сэрца аддала
© Copyright: Светлана Войтова Тарайкович, 2015
Свидетельство о публикации №115080109580
Свидетельство о публикации №115080109580
Рецензии